ارزیابی شنوایی

تست های مختلفی وجود دارد که با انجام دادن آن شنوایی شما ارزیابی میشود و بر اساس اینکه فرد در چه سنی و به چه دلیلی ارزیابی میشود متفاوت است.
در نوزادان که قاعدتا قادر نیستند بیان کنند که آیا صدا را میشنوند یا خیرمتدهای خاصی به کار گرفته میشود ، همچنین در کودکان که اگرچه اصول ارزیابی ممکن است مشابه باشد اما روش انجام تست برای به دست آوردن اطلاعات دقیق تر متفاوت است. به همین ترتیب ارزیابی های تکمیلی برای اطلاع از وضعیت سلامت و عملکرد پرده گوش ، گوش میانی و راه های شنوایی سیستم عصبی مرکز، انجام میشوند.
مرسوم ترین ارزیابی های شنوایی در هر محدوده سنی در زیر توضیح داده شده اند:

ارزیابی شنوایی نوزادان:

تست AOAE یک تست سریع ، ساده و بدون درد برای غربالگری شنوایی نوزادان است که برای انجام آن یک پروب نرم کوچک درون گوش نوزاد قرار میگیردکه محرک صوتی را ارائه کرده و پاسخ های سیستم شنیداری را ثبت میکند و در صورت وجود کم شنوایی حتی در محدوده ملایم ، اطلاعات خوبی را در اختیار میگذارد.
اگر حین انجام تست پاسخی ثبت نمیشود این ممکن است به دلیل مشکلات شنیداری باشد اما در ابتدا عوامل دیگری مثل وضعیت قرار گیری بد نوزاد، سر و صدای اتاق یا وجود مقداری مایع درون گوش که از زمان تولد باقی مانده است و ثبت پاسخ را با مشکل مواجه میکند مد نظر قرار میگیرند. در این صورت تست دوباره تکرار میشود و اگر باز هم پاسخ مناسبی کشف نشد باید از تست AABR استفاده کنیم که در این تست هم مانند AOAE محرک صوتی از طریق پروب به گوش ارائه میشود و پاسخ های الکتریکی عصب شنوایی و ساقه مغز به محرک صوتی از طریق الکترودهایی که روی پوست نوزاد چسبیده شده جمع آوری و ثبت می شود.اگر با این روش هم پاسخ قابل اطمینانی ثبت نشد نوزاد برای آزمون های تخصصی تر و تکمیلی تر ارجاع داده میشود.
باید توجه داشته باشید که هر دو تست OAE و AABR وقتی که نوزاد خوابیده باشد به بهترین شکل انجام میشوند زیرا پاسخ های مورد نظر امواج ضعیفی هستند که با حرکت کردن و تکان خوردن نوزاد امکان ثبت آن ها از دست میرود…

ارزیابی شنیداری در کودکان

در کودکان بزرگتر و بزرگسالان اساس ارزیابی شنیداری بر تعیین آستانه در فرکانس های مشخص است. به این صورت که صدای تن خالص ( که به صورت بوق ممتد شنیده میشود) ، با شدت های مختلف به گوش فرد ارائه میشود و از او میخواهیم که حتی در صورت شنیدن آهسته ترین صدای بوق پاسخ دهد ؛ و بدین ترتیب کم ترین شدتی که یک فرد میتواند یک فرکانس را بشنود به عنوان آستانه در نظر گرفته میشود.

بدیهی است که برای دستیابی به نتایج قابل قبول، شیوه های ارزیابی در کودکان و بزرگسالان متفاوت خواهد بود.

ادیومتری بازی شرطی از معتبرترین تکنیک های رفتاری برای تعیین آستانه های هر گوش به صورت جداگانه و با ویژگی فرکانسی در کودکان ۳ ساله و بالاتر است. کودکان ۳ تا ۴ سال ترجیح میدهند روی صندلی های کوچک به تنهایی بنشینند و والدین در کنار آنها روی صندلی دیگر بنشینند. شنوایی شناس باید ابتدا با والدین کودک صحبت کند و اطلاعاتی در مورد کودک به دست بیاورد و سپس به صورت اتفاقی از کودک سوالات ساده ای بپرسد و در این حین به کیفیت صدا و تولید کلمات بچه توجه کند. برای مثال اینکه آیا در گفتار کودک حذف یا جایگزینی همخوان یا واکه وجود دارد که بر اساس آن وجود کم شنوایی محتمل باشد یا خیر.

پس از این در صورت امکان گوشی هدفون را روی گوش کودک گذاشته و از او میخواهیم اگر صدا را شنید پاسخ دهد.
اگر به هر دلیلی نگه داشتن هدفون روی گوش کودک ممکن نبود از میدان صوتی باز برای ارائه صداها استفاده میشود.
و به این صورت با صرف وقت و حوصله میتوان پاسخ های کودک را در فرکانس های مجزا به ترتیب اولویت ثبت کرد.

همچنین میتوان آستانه های گفتاری کودک را هم با خواندن کلماتی ساده و قابل فهم و آشنا برای کودک در هرگوش و درخواست از کودک برای تکرار کردن کلمات یا اشاره کردن به تصویر کلمات خوانده شده، مورد ارزیابی قرار داد

ارزیابی شنوایی در بزرگسالان

پایه ای ترین روش استاندارد برای ارزیابی شنوایی در بزرگسالان هم ادیومتری تن خالص میباشد که با استفاده از آن نوع و شدت کم شنوایی مشخص میشود.
ادیومتری تن خالص آستانه های شنوایی در هر فرکانس را از هر دو راه هوایی (وقتی که محرک صوتی از طریق هدفون روی مجرای گوش ارائه میشود) و راه استخوانی ( وقتی محرک صوتی از طریق مرتعش کننده استخوانی روی استخوان ماستوئید در قسمت پشت لاله گوش) به دست میدهد و با مقایسه این دو پی میبریم که منشا کم شنوایی در کدام قسمت گوش (گوش خارجی و میانی و/یا گوش داخلی ) میباشد و بر این اساس رویکردهای مداخلاتی مناسب اتخاذ میشود.
در ادیومتری تن خالص فرکانس های ۲۵۰ ،۵۰۰ ، ۱۰۰۰، ۲۰۰۰، ۴۰۰۰، ۸۰۰۰ هرتز مورد ارزیابی قرار گرفته و آستانه های آنها ثبت میشود.

در مرحله بعد آستانه های گفتاری با خواندن کلمات دو سیلابی ( مثلا : مادر ، یخچال ، آفتاب) در هر گوش به طور مجزا و درخواست از بیمار برای تکرار کلماتی که شنیده، ثبت میشوند.
و در گام بعدی توانایی تشخیص و تمایز کلمات فرد ارزیابی میشود؛ به این صورت که ابتدا شدت صدا را در سطح راحت شنیداری ( صدا آنقدر بلند باشد که برای فرد به راحتی قابل شنیدن باشد و بلندی آن باعث آزار وی نشود) تنظیم میکنیم و سپس کلمات تک سیلابی (مثلا: سیب ، سیر، شیر ، باد ، بار و…) به طور مجزا در هر گوش برای فرد خوانده میشود و فرد باید کلمه ای را که شنیده ، عینا تکرار کند.
شنوایی شناس تعداد کلمات درست و غلط را محاسبه کرده و امتیاز درک گفتار به صورت درصدی ثبت میشود.
تست های ادیومتری تن خالص و ادیومتری گفتاری، علی رغم سادگی اطلاعات بسیار مهم و قابل توجهی در مورد وضعیت شنوایی در دسترس قرار میدهند و همواره به عنوان استاندارد طلایی در مجموعه تست های ارزیابی شنوایی در نظر گرفته میشوند.